اختلال تکاملی استخوانی شونده و پیشرونده بافت لیفی یکی از بیماریهای بافت همبند است. این بیماری نادر از لحاظ تشخیص، سیر، پیش آگهی، تشخیص افتراقی و پرهیز از درمان جراحی (جز در موارد ضروری) اهمیت دارد. این مقاله گزارشی است از یک مورد از این بیماری در دختری 5 ساله. بیماری از دو ماه قبل از مراجعه به درمانگاه بصورت تورم در ناحیه پشت گردن و سپس کتف و شانه راست آغاز شده و منجر به محدودیت حرکت شانه و گردن گردیده است. علایم دیگر این بیماری مانند کوچکی انگشت شست پا و دست، استخوانی شدن قسمت مجاور استخوان در انتهای استخوان ران و افزایش جذب در اسکن استخوانی در این ناحیه مشاهده می گردد.

فیبرودیسپلازی استخوانی شونده پیشرونده بیماری بسیار نادر با توارث اتوزمال غالب، شدت بیان متغیر و نفوذ کامل است. میزان شیوع آن یک در دو میلیون نفر تخمین زده می شود و توسط جهش در ژن ACVR1 که کد کننده رسپتور نوع 1 پروتئین مورفوژنیک استخوانی است، ایجاد می گردد. تاکنون 15 جهش در این ژن گزارش شده است. اکثریت موارد این بیماری ناشی از جهش های جدید است که به صورت اسپورادیک نمایان می شوند. در این مقاله یک دختر 20 ساله که به مدت 11 سال از فیبرودیسپلازی استخوانی شونده پیشرونده رنج می برد معرفی شده است.

لیپوم داخل استخوانی مورد نادری از بافتهای تومورال خوش خیم می باشد. گزارش یک مورد جالب از این ضایعه که در چندین استخوان ظاهر شده و در طی مدت چند سال در استخوانهای جدیدی تظاهرات داشته و به علت نادر بودن آن حائز اهمیت است. این بیمار طی شش سال تحت مراقبت بوده و مراجعات مکرر به دلیل ضایعات جدید داشته است.

هدف: در این پژوهش تاثیر اولتراسوند با فرکانس 1 MHz بر روند التیام استخوان خرگوش از نظر رتبه ای - توصیفی و بافت شناسی توصیفی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: این بررسی روی 40 سر خرگوش آزمایشگاهی نر از نژاد Dutch-Poland با سن 4 تا 6 ماه که 2 کیلوگرم وزن داشتند، انجام شد. هر خرگوش در بیهوشی کامل و با شرایط استریل تحت عمل جراحی نقص جزیی استخوانی تی بیا در هر دو اندام عقبی قرار می گرفت. اندام عقبی سمت راست به عنوان اندام آزمایش و اندام عقبی سمت چپ به عنوان اندام کنترل در نظر گرفته می شد. در واقع هر حیوان کنترل خود محسوب می گردید. حیوانات به روش کاملا تصادفی به 4 گروه 10 سری برای هفته های اول تا چهارم تقسیم می شدند. از روز اول پس از جراحی هر یک از حیوانات علاوه بر درمانهای عادی به صورت روزانه تحت اولتراسوندتراپی با مشخصات فرکانس 1 MHz، Pulse 1:3، w/cm2 0/1 به مدت 5 دقیقه قرار می گرفتند. پس از طی دوره های زمانی ذکر شده حیوانات با استنشاق اتر در فضای بسته از بین می رفتند. جهت ارزیابی بافت شناسی نمونه تهیه شده از محل نقص استخوانی پس از ثبوت، دکلسیفیکاسیون و پردازش بافتی در پارافین قالبگیری شده و برشهایی به ضخامت 7 میکرون از محل ضایعه تهیه می گردید. برشها به روش هماتوکسیلین - ائوزین رنگ آمیزی سپس از دو روش توصیفی و کمی (میانگین رتبه ای - توصیفی) کال استخوانی برای ارزیابی استفاده می شد. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان می دهد که اولتراسوندتراپی با فرکانس 1 MHz باعث تسریع روند التیام استخوان می گردد. میانگین رتبه ای - توصیفی کال استخوانی در اندام آزمایش در روز 28 پس از جراحی افزایش معنی داری را نسبت به اندام کنترل نشان می دهد .(P<0.05) اگر چه در سایر موارد این تغییرات از نظر آماری معنی دار نیست ولی روند افزایش رو به رشد ترمیم استخوان در هفته های تحت بررسی در اندام آزمایش نسبت به اندام کنترل محسوس است. نتیجه گیری: اولتراسوندتراپی با فرکانس 1 MHz موجب تسریع روند التیام استخوان پس از ایجاد نقص جزیی استخوانی در خرگوش می گردد.

بررسی تمایز گلومرولهای کلیه و شناسایی این مراحل تکاملی می تواند بسیاری از مسایل مربوط به بیماریهای کلیوی را حل نماید. در این مطالعه جهت بررسی تمایز گلومرولهای کلیه در حیوان آزمایشگاهی موش رت از نژاد SD، 25 نوزاد 1، 3، 6، 9 و 12 روزه مورد بررسی کیفی بافت شناسی قرار گرفتند. تمام حیوانها با کلروفرم بیهوش گردیدند، کلیه چپ حیوان برداشته شده و در فرمالین سالین 10 درصد ثابت شدند و به روش معمول بافت شناسی آماده سازی شدند و مقاطع بافتی با ضخامت 5 میکرون از آنها تهیه گردید. این مقاطع با روشهای هماتوکسیلین – ائوزین، پریودیک اسیدرآژین شیف و نیترات نقره کلوییدی رنگ آمیزی شده و با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. مطالعات حاصل نشان داد که گلومرولهای کلیوی 4 مرحله تکاملی وزیکول کلیوی، جسم S شکل، حلقه مویرگی در حال تکامل و بلوغ را پشت سر می گذارند تا به گلومرولهای تکامل یافته تبدیل شوند. طی مراحل تکاملی بر تعداد مویرگهای گلومرولی و قطر گلومرولها یافته افزوده می شود و فضای مشخصی بین سلولهای اپی تلیوم احشایی و جداری ایجاد می گردد. لایه پایه گلومرولی در مرحله سوم مشاهده گردید. گلومرولهای ناحیه ژوکستامدولاری (مجاور مدولا) سریعتر از گلومرولهای ناحیه قشری و بینابینی تکامل می یابند. به هر حال در روز دوازدهم بعد از تولد تمامی گلومرولها از نوع بالغ می باشند.

اختلال تکامل جنسی 46,XX Male (Chapelle Syndrome)، وضعیتی نادر با وقوع یک در هر 20000 نوزاد پسر زنده است. فنوتیپ مردانه، بیضه آتروفیک، آزوسپرمیا در اغلب موارد دیده می شود؛ و ژینکوماستی، کوتاه قدی، هایپوسپادیاس و میکروپنیس از دیگر علائم هستند. در این مقاله نوجوان ایرانی 13 ساله با قد طبیعی را گزارش می کنیم که به دلیل تأخیر در بلوغ به ما ارجاع داده شده بود. در معاینه، بیضه های کوچک، میکروپنیس و مقیاس Tanner G1 و P4 داشت. در آزمایشات هایپوگنادیسم هایپرگنادوتروپیک و نتیجه کاریوتایپ 46,XX داشت. نهایتاً برای بیمار تستوسترون انانتات 300 میلی گرم هر سه هفته و برنامه ریزی بلندمدت جهت حمایت روانشناسی و غربالگری گنادوبلاستوما انجام شد.

مقدمه: علم مهندسی بافت با بهره گیری از علوم بین رشته ای نظیر بیولوژی سلولی، زیست مواد، داروسازی و مولکول های پیام رسان به ترمیم و بازسازی بافت های آسیب دیده می پردازد. داربست ها با تقلید از ماتریس خارج سلولی، نقش مهمی در هدایت فعالیت های سلولی دارند. غضروف به عنوان بافتی بدون رگ و عصب، فاقد قابلیت خودترمیمی است و آسیب های آن همواره چالشی بالینی محسوب می شوند که زندگی میلیون ها نفر را تحت تأثیر قرار داده و هزینه های درمانی زیادی را به همراه دارد. در سال های اخیر، تکنیک الکتروریسی برای تولید نانوالیاف مورد توجه قرار گرفته است. داربست های الکتروریسی شده با تقلید از ماتریکس خارج سلولی غضروف، محیط مناسبی برای اتصال، تکثیر و تمایز سلول های غضروفی فراهم می کنند. استفاده از داربست های نانوالیافی، سلول و مولکول های پیام رسان متناسب با بافت هدف، برای بازسازی بافت غضروف اهمیت ویژه ای دارد. پلیمرهای طبیعی و سنتزی مختلف از طریق روش الکتروریسی برای بازسازی بافت غضروف استفاده شده و تأثیرات آن ها بر مورفولوژی نانوالیاف به طور گسترده ای بررسی شده است. نتیجه گیری: در این مقاله مروری، آخرین دستاوردهای بهره گیری از نانوالیاف در مهندسی بافت غضروف بررسی شده و روش های ارتقاء عملکرد آن ها توصیف می شود. زیست مواد طبیعی و سنتزی و کامپوزیت های مختلف مورد استفاده در سنتز داربست های غضروفی الکتروریسی شده معرفی شده اند. علاوه بر این، کاربرد نانوالیاف برای رهایش مولکول های پیام رسان و چالش های موجود در این زمینه نیز به طور گسترده ای بررسی شده است. پیشنهاداتی برای غلبه بر این چالش ها ارائه شده که می تواند به بهبود تکنیک های بازسازی بافت غضروف و توسعه کاربردهای بالینی آن ها کمک کند.

سلول خورشیدی پروسکایت جدیدترین نماینده نسل پیشرو در حوزه صنعت فتوولتائیک است. هدف اصلی پژوهش حاضر مدل سازی عملکرد سلول خورشیدی پروسکایت لیفی مستقیم با استفاده از مدل رانش-نفوذ کلاسیک شامل معادله های پواسون و پیوستگی به صورت عددی با روش حجم محدود است. نتایج حاصل از شبیه سازی آن با نتایج تجربی یکی از کارهای اخیر اعتبار سنجی می شوند و ویژگی های فتوولتائیک آن ارزیابی می شوند. نتایج بهینه سازی لایه جاذب ماده پروسکایت نشان داد که کاهش ضریب بازترکیب تابشی منجر به افزایش ولتاژ مدار باز می شود. علاوه بر این استنباط می شود که کاهش سطح مقطع گیرانداختن تله ای، چگالی کلی نقص و سرعت ولتاژ حرارتی بازترکیب شاکلی-رید-هال باعث افزایش جریان اتصال کوتاه می شود. هم چنین نشان داده می شود که کاهش ضریب بازترکیب اوژه باعث افزایش فاکتور پرشدگی می شود. ویژگی های الکتریکی سلول خورشیدی پروسکایت لیفی پس از بهینه سازی شامل جریان اتصال کوتاه 2mA/cm 188/15، ولتاژ مدار باز V 185/1، فاکتور پرشدگی 198/76% و بازده تبدیل توان 715/13% می باشد که نسبت به کار تجربی معادل آن افزایش بازده را نشان می دهد..

جهت بررسی و شبیه سازی حرکت تومور متحرک در رادیوتراپی و بررسی دزیمتریک پوشش هدف متحرک، استفاده از وسیله ای که شرایط واقعی را شبیه سازی کند و از لحاظ جنس مواد و بافت ها، معادل بدن انسان بوده و امکان اعمال حرکات داخلی بدن انسان را نیز داشته باشد، ضروری است. این وسیله که فانتوم متحرک نام دارد، باید حرکت تومور و حرکت های جایگزین را شبیه سازی و کنترل نماید. در اغلب فانتوم های موجود بخش استخوان یا نادیده گرفته می شود و یا از استخوان طبیعی انسان استفاده می شود که به مرور زمان کیفیت خود را از دست داده، اضمحلال یافته و مشکلاتی را ایجاد می کند. در این تحقیق ماده ای کامپوزیت، مشابه استخوان طبیعی جهت جایگزینی بافت استخوانی در فانتوم پیشنهاد شده است که از دید رادیوتراپی معادل بافت استخوان می باشد. این کامپوزیت، برخلاف استخوان طبیعی، طول عمر و استحکام بیشتر، و امکان تعبیه محل جایگذاری انواع دزیمترها را داشته و شرایط بررسی دزیمتریک ارگان های درخطر را نیز هنگام درمان تومور متحرک فراهم می سازد.